BBN3402Satu2019: Minggu 7 cerita

             Cerita ini mengisahkan tentang seorang pensyarah di UPM yang anti-sosial. Pada zaman beliau di universiti dahulu, beliau tidak mempunyai ramai kawan di peringkat ijazah, master mahupun phD. Beliau banyak menghabiskan masa dengan keluarganya sahaja. Sepanjang beliau berusaha untuk mencapai kejayaan pada tahap sekarang, beliau telah melanjutkan pengajian di univeristi antarabangsa. Beliau menghadapi ujian hidup di mana beliau terpaksa bertukar ganti penyelia untuk phD nya. Tetapi berkat kesabaran dan beliau sering menukar penyelia itu, beliau berjaya menyudahkan phD nya dengan jayanya. setelah berjaya, beliau turut banyak meluangkan masa dengan keluarganya. Beliau banyak keluar bersama anak-anak beliau dan pada suatu hari, beliau telah mengunjungi satu majlis perkahwinan. Beliau telah berjumpa dengan individu yang tidak dikenalinya tetapi orang itu sangat mengenalinya dan terus mengimbau kenangan lalu dengannya. Untuk menjaga hatinya, beliau berpura-pura mengenalinya dan menjawab setiap soalan yang ditanya dengan jawapan selamat. Beliau berharap selepas ini beliau tidak lagi berjumpa dengan individu itu agar tiada lagi momen beliau berasa tidak selesa dan berpura-pura. Pada zaman sekolah menengah dahulu, beliau belajar di sekolah convent yang terdiri daripada pelajar perempuan sahaja jadi beliau kurang bergaul dengan lelaki. Kebanyakan kawan-kawan beliau atau rakan sekelas beliau mempunyai teman lelaki dari sekolah berhampiran. Walau bagaimanapun, beliau tidak peduli dan terus belajar dengan bersungguh-sungguh sehingga beliau berjaya pada tahap sekolah ini. Beliau sedar, sikapnya yang anti-sosial ini mempunyai banyak kelebihan kerana sikap ini mendorongnya untuk terus berusaha sehingga berjaya. Dia menitipkan pesanan buat pelajar-pelajarnya untuk bersikap anti-sosial dan kurang bercakap kerana jika kita sering bercakap, kemungkinan untuk melakukan kesilapan itu besar. Beliau juga sering memuhasabah diri sekiranya terdapat satu hari itu beliau terlalu banyak bercakap kerana beliau khuatir akan melakukan banyak kesilapan dan melukakan hati ramai orang. Dia berharap setiap pelajarnya dapat mengamalkan sikap ini kerana banyak kelebihannya dan sikap ini mestilah diterapkan sesuai pada masanya.